Mazowiecki Park Krajobrazowy

Został utworzony  w latach 1996 – 1997 na terenach dawnego kompleksu leśnego  Puszczy Osieckiej. Został utworzony w celu ochrony i zachowania lasów i najcenniejszych przyrodniczo obszarów prawobrzeżnej Wisły. Jest to obszar ciągnący się prawostronną doliną Wisły. Obejmuje otwockiej, celestynowskie i osieckie obszary leśne i łąkowe. Zajmuje powierzchnię 15.710 ha oraz 7.992 ha w otulinie. Około 70 % powierzchni Parku zajmują lasy, głównie iglaste  oraz mieszane. Spotykamy tu różnego rodzaju  bory mieszane, wilgotne, świeże i suche. Wśród drzew dominującym gatunkiem jest sosna zwyczajna. Stosunkowo małą część parku zajmują lasy liściaste w formie zbiorowisk grądów ( okolice Celestynowa i północnych częściach Parku ) i bagiennych olszyn. Rzadsze w Parku są bory bagienne, które porastają torfowiskowe obniżenia pomiędzy wydmami.
Od roku 2001 park nosi imię Czesława   Łaszka wieloletniego wojewódzkiego konserwatora przyrody.
Na terenie parku znajduje się 9 rezerwatów oraz 82 pojedyncze drzewa lub grupy drzew uznane za pomniki przyrody. 7 rezerwatów oraz wiele drzew znajduje się na terenie działania LGD Natura i Kultura, który obejmuje tereny gmin: Wiązowna, Karczew, Celestynów, Kołbiel, Osieck, Sobienie Jeziory. Wytyczonych jest wiele ścieżek pieszych, rowerowych i jedna trasa narciarska, chociaż przy obfitych opadach śniegu każda trasa jest dobra do ”spacerów na nartach”.
Bagno Całowanie ( objęte programem NATURA 2000) to jeden z największych kompleksów torfowisk niskich na Nizinie Mazowieckiej, zaczęło powstawać ok. 11 900 lat temu. Obejmuje pas mokradeł o dług 15 km i szer. 3 km na terenach gmin: Karczew, Osieck, Sobienie Jeziory i Celestynów. Przeprowadzona w latach 50 ubiegłego wieku melioracja spowodowała gwałtowny spadek wód gruntowych, czego efektem było wysuszanie mokradeł. W miejscach mszysto – turzycowych i podmokłych łąk zaczęły powstawać pastwiska i mało wydajne łąki.
Roślinność torfowa utrzymała się jedynie w miejscach najbardziej mokrych i w dołach potorfowych. Ogólnie na terenach Bagna Całowanie zarejestrowano około 700 gatunków roślin , w tym 33 są prawnie chronione. Występują tu mechowiska, turzycowiska, zarośla łozy, oraz wiele roślin jak: kukuła krwista, goryczka wąskolistna, goździk pyszny, knieć błotna (kaczeniec), niezapominajka błotna, wełnianka wąskolistna i wiele innych.
Bagno całowanie jest ostoją takich  ptaków jak: derkacz, trzmielojad, żuraw, bocian czarny, orlik krzykliwy, czajka, sowa pójdźka, sowa błotna i inne z około 150 zarejestrowanych tu ptaków. Z szerokiej gamy motyli spotykamy tu: modraszki, czerwończyki, strzęposzki i pazia żeglarza . Spotyka się tu również łosie i bobry .
Przez bagno przebiega ścieżka przyrodnicza 13 Błota stóp podzielona na 5 odcinków o nazwach: Skraj torfowiska, Wśród bagien, Kiedy na łąki wkracza las, Wśród kwitnących łąk oraz Krajobraz łąk i pastwisk.
Obszary Natura 2000  na terenie działalności LGD „Natura i Kultura” :
– Dolina Środkowego Świdra
– Dolina Środkowej Wisły
– Bagno Całowanie
– Łąki Ostrówieckie
– Bagna Celestynowskie
Natura 2000 jest to Unijny program polegający na utworzeniu w krajach Unii Europejskiej sieci obszarów objętych szczególną ochrona przyrody. W wydanych dwóch dyrektywach         ( Ptasiej i Siedliskowej) poszczególne państwa zobowiązują się zachować określone typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunków, które uważa się za cenne i zagrożone. Kraje członkowskie są zobowiązane ( z możliwością gospodarczego wykorzystania) zachować walory ochronne i przyrodnicze w niepogarszającym się stanie.
W Polsce obszary objęte Naturą 2000  to 845 obszarów ochrony siedlisk przyrodniczych i  145 obszarów specjalnej ochrony ptaków. Obejmują one łącznie prawie 20 % powierzchni lądowej kraju.
Trasa prowadzi brzegiem Mieni i Świdra, terenami stanowiącymi fragment rezerwatu Świder.
W Wiązownie, w okolicy oczyszczalni ścieków należy przekroczyć drogę krajową K-17. Tu znajdziemy oznakowanie czerwonego szlaku, który biegnie lewym brzegiem Mieni. 
Mienia meandrując drąży w piaszczystym podłożu swoje koryto, podmywając brzegi, wypłukując spod korzeni piasek zwala drzewa i krzewy do swojego nurtu. Po przejściu ok. 3 km tego bajkowego spaceru, nie mającego sobie równego na Mazowszu, dochodzimy do miejsca, gdzie rośnie kilka wiekowych dębów. Najbardziej okazały z nich to 400 letni Mazowiecki Bartek, jeden z najstarszych na Mazowszu. Po odpoczynku w jego cieniu, oraz zadumie nad szybkością przemijania (ile pokoleń okolicznych mieszkańców odpoczywało w jego cieniu?), nadal brzegiem Mieni dochodzimy do drogi wojewódzkiej 721.  Drogą ta cofamy się ca 500 m w kierunku Wiązowny i skręcamy w prawo w ulicę Mlądzką, która dochodzimy/dojeżdżamy do mostu na Świdrze. Po drodze skręcamy w lewo, aby zwiedzić Ośrodek Pracy Twórczej PAN, gdzie tzw. Biały Domek był miejscem wypoczynku dla uczonych i artystów żartobliwie nazwany siedzibą mędrców – stąd nazwa Mądralin. Fundatorem był znany szewc warszawski Stanisław Hiszpański, a uroczystego otwarcia budynku w 1938 r. dokonał prezydent Ignacy Mościcki. 
Przed mostem na Świdrze wchodzimy na leśną drogę prowadzącą do Radiówka wzdłuż rzeki Świder.
Po przejściu ok. 250 m – po prawej stronie, w zaroślach znajduje się nieco zapomniany pomnik powstańców 1863 r. Po ok. 2 km docieramy do drogi krajowej K-17.  Tu skręcamy w lewo i przy starej  oczyszczalni  wchodzimy  na teren osiedla i dochodzimy do przystanku linii autobusowej 722  skąd możemy wrócić np. do Warszawy.
W latach 1938-39 rozpoczęto na tych terenach budowę radiostacji krótkiego zasięgu Radiówek.  Oprócz obiektów radiostacji zaplanowano również budowę osiedla mieszkaniowego dla pracowników, która nastąpiła w latach powojennych.