Ścieżka przyrodnicza Łabędzim Szlakiem

Dydaktyczna ścieżka przyrodnicza Łabędzim Szlakiem zlokalizowana jest przy Bazie Edukacji Ekologicznej „Na Torfach”. Na 1.500  metrowej ścieżce prowadzącej przez uroczysko torfowe  ustawionych jest 12 tablic edukacyjnych.

Poszczególne tablice opisują:
1.    Zasady zachowania się na szlakach turystycznych
2.    Zasady zachowania się w lesie w razie pożaru
3.    Podstawowe informacje  o rezerwacie
4.    Mrowiska
5.    Drzewa
6.    Ptaki leśne
7.    Zwierzęta leśne
8.    Las
9.    Punkt widokowy
10.    Typy borów,
11.    Bór suchy
12.    Mchy i porosty

Ścieżka przyrodniczo – edukacyjna „Goździkowe Bagno”  (treść z tablicy informacyjnej).
Śródleśne torfowisko „Goździkowe Bagno” powstawało przez tysiące lat. Znajduje się ono w obniżeniu między wałami wydm porośniętymi borem sosnowym. Niemal 100 lat temu, na początku XX wieku, okoliczna ludność zaczęła wybierać nagromadzony tutaj torf, którym po wysuszeniu palono zimą w piecach. Torfowisko zostało wówczas częściowo zniszczone, gdyż jego powierzchnie podziurawiły liczne, wypełnione wodą doły potorfowe. Obecnie, dzięki temu, że zaprzestano wydobycia torfu, a wokół wciąż jeszcze jest wiele wody, torfowisko powraca do swej pierwotnej postaci.
Z ciekawszych gatunków roślin tutaj występujących, można wymienić: rosiczkę okrągłolistną, , bagno, zwyczajne,  borówkę bagienną.
Częstymi gośćmi są: łoś, dzik i żuraw, a stałymi mieszkańcami żmija zygzakowata, zaskroniec, traszka zwyczajna i kilka gatunków żab.
Takie niewielkie torfowiska śródleśne pełnią bardzo ważna rolę na obszarach leśnych: są magazynami wody dla roślin i zwierząt oraz stanowią ostoję dla gatunków występujących tylko na tych siedliskach, zwiększając różnorodność biologiczną całego ekosystemu leśnego.

Atrakcją Goździkowego Bagna ( nazwa pochodzi od miejscowości Gózd)  jest kładka drewniana która umożliwia przejście przez całe bagno. Po drugiej stronie bagna ścieżki prowadzą do grupy świerków, rosnących poza granicą swego występowania, a także do okazałego drzewa oznakowanego literą E, w którym dzikie pszczoły mają swoją barć.